W tej części „Poszukiwań” postaram się przybliĹźyć najwaĹźniejszy powĂłd dlaczego znalezienie odpowiedniej szkoły jest takie trudne – a jest nim mentalność.
   Gdy powierzono mi szukanie budynku myślałem sobie: „Prosta robota, w końcu nikt nie pogardzi takim zarobkiem.” Nic bardziej mylnego.
        Zacznijmy od dyrekcji: ok. 90% szkół nie chciało słyszeć o udostępnieniu budynku pod konwent. Dlaczego? Po pierwsze wiąże się to ze zbyt dużą ilością potencjalnych zagroĹźeń – po wpuszczeniu takiej ilości osĂłb do szkoły dyrektor w gruncie rzeczy nie wiem co zastanie. Na nic zdadzą się moje zapewnienia, Ĺźe nie ma Ĺźadnych szkĂłd, Ĺźe potencjalne pokrywamy, Ĺźe regulamin i ochrona. Za duĹźe ryzyko, za duĹźo roboty i nerwĂłw jak za takie pieniądze.
   Po drugie lenistwo mentalne. Wszystko co nowe jest złe. Obca dla dyrektora idea konwentu ginie bo… Im się nie chce! Parę szkół odmĂłwiło mi, bo – dziwnym zbiegiem okoliczności – w wakacje „WoĹşny i sprzątaczki mają urlop”. Problem jak dla mnie do rozwiązania od ręki, jednak nie o to chodzi. Stała ciepła posadka gwarantuje bezpieczeństwo, zaś przetarte szlaki są pewne, więc po co prĂłbować nowych? Innowacyjność i pasja zostaje zniszczona przez gnuśność bytu. Na szczęście nie wszyscy są tacy ale o tym dalej.


      Ten autentyczny cytat (jak wszystkie do tej pory ), moĹźe wywoływać uśmiech ale obrazuje kolejny problem.
       Ciągle jesteśmy niszowi, a jak wiadomo, Ĺźeby walczyć z wrogiem to trzeba go poznać.
Odpowiedzieć na pytanie „Kim jesteście?” lub „Co sobą reprezentujecie?” jest niezwykle trudne. Sporo z nas przechodziło lub przechodzi to w domu. Jak wyjaśnić, Ĺźe nasze hobby nie jest szkodliwe, ba, potrafi być korzystne? O ile w rodzinie tłumaczy się to dniami, miesiącami lub nawet latami, to ja w „starciu” z dyrekcją mam na to ok. 15 minut.
   Oczywiście spotkałem się teĹź z pozytywnymi reakcjami. W wielu szkołach dawali mi adresy do większych budynkĂłw, numery telefonĂłw do innych a nawet rysowali mapy. Spotykałem się z ciekawością, zasypywano mnie pytaniami, jedna dyrektorka obiecała przysłać na NATcon swoje dziecko ktĂłre maniakalnie czyta mangi, w jednym liceum zaś z kierowniczką administracyjną planowaliśmy zamach stanu by obalić dyrektorkę i przeprowadzić konwent.
   Odkryłem teĹź, Ĺźe w szkołach sprawdza się zasada: „Ludzie u gĂłry się zmieniają, na dole pozostają te same osoby”. Niezastąpionym ĹşrĂłdłem informacji była zawsze typowa pani Pelagia – sprzątaczka.
   Na zakończenie jeszcze jedna anegdotka. Okazuje się Ĺźe jednak mamy pewien wpływ na otoczenie:


Innymi słowy nasze środowisko powoduje nieodwracalną traumę. Tym optymistycznym akcentem kończę i zapraszam was na kolejny artykuł